523 foto’s van wolken en luchten het afgelopen jaar. Doe dat keer 16, want op mijn 14e had ik al een 5 megapixel camera waar ik voornamelijk foto’s van de lucht mee maakte. Het intrigeert me, de kleuren die alsmaar veranderen en de vlokken wit die steeds nieuwe vormen aan nemen.
Toen ik klein was interesseerde wolken mij al bijzonder. Op warme zomerdagen lag ik het liefst op een handdoek in het gras, te kijken naar de witte voorbijgaande wolkenpartijen en noemen wat je erin ziet. Een spel dat eindeloos kunt spelen en het is des te leuker als je het samen met iemand anders doet. Je ziet de meest bizarre dingen. Dit is overigens een heel goede oefening voor je brein, je laat de dagelijkse sleur los, je ontspant en leert accepteren wat er komt, en daar iets creatiefs van te maken. Daarom doe ik dit in het dagelijkse leven nog steeds wel eens.
Voor mijn dagelijkse werk was ik veel onderweg, reed zo een uur in de auto. Ook al is filerijden niet mijn favoriet, maakt de lucht het rijden altijd toch een feest. Het enige wat ik soms vervelend vind, is dat ik geen dashcam heb die die prachtige luchten voor me kan vastleggen. Dus probeer ik de kleuren soms in mijn hoofd te repeteren, zodat als ik thuis ben een schets kan maken voor als ik er een schilderij van wil maken. ‘Oranje zon, roze lucht, paarse wolken met lichtere kleuren boven en donkere kleuren onder’, bijvoorbeeld.
Het is zo bijzonder en toch ook zo normaal dat wolken er in alle vormen, kleuren en maten zijn. Wit, grijs, crème, geel, oranje, roze, paars en soms zelfs bruin en groen zijn de kleuren die ik wel kan ontwaren. Soms zo zacht en fluffy dat het eruit ziet alsof je erin wil duiken als in een bed vol kussens. Andere dagen scherpe donkere hoeken en strepen vlak voor de zon. Terwijl het eigenlijk waterdruppels zijn die door luchtlagen en stromingen worden tot wat wij zien.
Ik voel me altijd enorm verbonden met de lucht. Als de lucht dramatisch is voel ik mij ook dramatisch. Als de lucht rustig zachtblauw is, lijkt het of ik het leven ook gewoon neem zoals het komt. Met een heftige onweersbui voel je spanning in de lucht, dat maakt me soms juist bozig en gespannen en andere keren juist uiterst kalm. Wij mensen zijn eigenlijk maar klein en nietig en staan veel meer in verbinding met de natuur waaronder ook de lucht die ons alomvattend omsluit.
Ik nodig je uit om eens omhoog te kijken, wat zie jij in de wolken die voorbij komen? Ik hoor graag wat jij vind van de lucht.
Meer van dit? Volg me op Instagram @mtiensflow
Comments